ರಾಧೆಯ ಶೋಕ

ಗೋಪಾಲ ಹೇಳು, ಎದೆ ಹಗುರ ಮಾಡು 

ನೀನೋಡುತಿರುವೆ ಎಲ್ಲಿ? 

ಈ ಗೋಪಬಾಲೆ ನಿನಗಾಗಿ ಕಾದು 

ಬತ್ತಿದೆನು ಯಮುನೆಯಲ್ಲಿ 

ನಿನ್ನ ಬೆರಳಾಟವಿಲ್ಲದೆ 

ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟಿದೆ ಸೆರಗಂಚು 

ನಿನ್ನ ಕೊಳಲ ದನಿಗದುರುವ 

ಕಿವಿಗಳಿಗೂ ತುಸು ಸಿಹಿ ಹಂಚು 

ಬತ್ತಿದ ಕೊಳದ ಒಡೆದ ತಳದಂತೆ 

ಏತಕೆ ಈ ಮೌನ?

ಕಡಲ ನಡುವಲ್ಲಿ ಹಾಯಿ ಹರಿಯದಿರು 

ಮುಂದುವರೆಸು ಯಾನ. 

ರಾಧೆಯೊಳಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ ಯಮುನೆ 

ದುಃಖದ ತೆರೆಗಳ ಹೊತ್ತು 

ದುಂಬಿಗಳಿಲ್ಲದ ತೋಟದಲರಳಿದ 

ಹೂವಿಗಷ್ಟೆ ಅದು ಗೊತ್ತು 

ಬರುವನೆಂದು ಬಂದಾನೇ ಎಂದು 

ಕಾದಿರುವಳು ರಾಧೆ 

ಹೇಳದೆ ಹೋಗೇಬಿಡುವೆಯ? ಮರೆತೆಯ?

ನಾನೇಕೆ ಬೇಡವಾದೆ?

ಈ ಬೆಳುದಿಂಗಳು, ಈ ಬೃಂದಾವನ 

ತರುಲತೆಪಕ್ಷಿಯ ಶೋಕ 

ಕಂಡೂ ಕಂಡೂ ಹೋಗೇ ಬಿಡುವೆಯ?

ಕರೆಯಿತಾವ ಲೋಕ?

ಕುಳಿರ್ಗಾಳಿಯ ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ 

ಕೂತಿರುವೆನು ಕಲ್ಲಾಗಿ 

ಒಡೆದೆರಡಾದ ಬಿದಿರಿನ 

ಪ್ರೇಮಾಲಾಪದ ಸೊಲ್ಲಾಗಿ. 

(ಒಂದು ಹಳೆ-ಅಸ್ಸಾಮೀಸ್ ನಲ್ಲಿರುವ ಪದ್ಯದ ಭಾವಾನುವಾದ)