Calm Down!

O dear mind, be still, calm down,

To peace, to balance, come around.

The Lord above, in love so true,

Might shower, shower, blessings on you.

You hold to pride, and show of fame,

But once you shed this hollow game,

And place your trust in God above,

He’ll shower, shower you with love.

Be steadfast in your faith, be strong,

His kindness lasts, His grace is long.

He’ll never leave His faithful heart,

The Lord might shower and never part.

Entrust in Purandara Vitthala today,

His endless wealth will find its way,

On earth and heaven’s brightened view,

He’ll shower, shower grace on you.

O dear mind, be still, calm down,

To peace, to balance, come around.

The Lord above, in love so true,

Might shower, shower, blessings on you.

(A hymn by Shri Purandaradasa - ಸಾವಧಾನದಿಂದಿರು ಮನವೇ)

Echoes of Mumbai

Born in hospital’s sterile embrace,

Grown up in bus, tram, busy train’s race,

Bottle-fed by cows unseen,

Syrup, Horlicks, energy’s sheen.

"Queue up, walk straight, run fast, no delay,

Dig deep, be strong, in life's fast relay.

Careful crossing roads, push, never slow,

Root yourself firm, in the city's flow."

Mother’s hand, firm and true,

Led me through streets where wheels flew,

Showed the world from one-room space,

Father’s absence, weekends’ trace.

Life moves forward, puppet of fate,

Labyrinth paths, with glowing lights late.

Rise, dress, rush, come home at midnight,

Hopeful rails wait for wheels by morning light.

(A poem by Dr. G. S. Shivarudrappa)

Ode to a Friend

As I pursued my goal with steadfast mind,

Past fortune led me to your guiding light.

A mother teaches first, a father guides,

But friend, you are both — a true delight.

In life's long journey, you lead, I follow,

Yet to the world, we stand side by side.

In you, dear friend, I see no hollow,

No boast, just humble gratitude inside.

Grateful to many, in countless births past,

This life’s golden mine of gratitude shines.

Think deep and this precious truth will outlast,

We owe thanks to those who crossed our life’s lines. 

(A poem by Dr. G. S. Shivarudrappa)

ಸ್ನೇಹ

ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ಪದ ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರ

ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ ಯಾವ ಆಳ ಕಂದರ

ಅಳಲು ಸಿಗುವ ಹೆಗಲು ಅದು, 

ನಿದ್ದೆ ತರುವ ಮಡಿಲು ಅದು,

ಬಿಸಿಲ ತಡೆವ ಮುಗಿಲು ಅದು,

ಮನವ ತಣಿಸೊ ಕಡಲು ಅದು || ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ||

ಬೆಂಕಿಮಳೆಗೆ ಅದುವೆ ಕೊಡೆ

ಭೇದಭಾವಕಿಲ್ಲ ಎಡೆ,

ಮೂರು ಕವಲು ಒಂದೆ ಜಡೆ,

ನೂರು ಹೆಜ್ಜೆ ಒಂದೆ ನಡೆ || ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ||

ದೈವ ಕೊಟ್ಟ ವರವಿದು,

ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ಮರವಿದು,

ಎಂದೂ ಬಾಡಿ ಮುರಿಯದು,

ಸಾವೆಂಬುದನರಿಯದು || ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ||

(1998ರ ಆಗಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಪದ್ಯ)

Silent Depths

Being together for so long,

Did we see each other’s core?

Did the sailboat ever know

The depths it glided o’er?

Did the sky perceive the earth's

True worth, though hugged so tight?

Did the mirror claim a face,

Though it reflected beauty bright?

Did we ever truly see,

The inner worlds we hold?

Or did we merely drift along,

With stories left untold?

(A poem by Dr. H S Venkatesh Murthy)

A Gifted Path

Lord, I don’t bow or bend to you,

Nor your command, nor magic spell.

But I walk as you wish me to,

No protest, no defiant yell.

Is freedom found in knowing me,

Or in your mercy, fearing death?

Does salvation mean I’m free,

Or begging till my final breath?

You've given strength to break the chains,

To free myself, to stand alone.

You've watered plants with gentle rains,

To grow and thrive on their own.

You've granted wisdom, clear insight,

To look within, to see my soul.

You've given me a song so bright,

Played through my flute, it makes me whole.

You've given all I need, and more,

Abundance, life, a world so wide.

Why would I trouble you once more,

When all I need is by my side?

(A poem by Shri K S Narasimhaswamy)

Slow Down, My Boy!

Where is the boundary to the sky,

Where is the limit to your dreams?

Why chase the stars that pass you by?

Slow down! flow with the streams.

You seek the mirage of desire,

Wandering lost in desert sands.

Without the Supreme's holy fire,

Nothing unfolds by our own hands.

Be it sorrow, be it cheer,

In every moment, it is He,

The Supreme Lord, who’s always near,

The cause of all we feel and see.

Birth and death, two ends of life,

Neither is within our sway.

Who finds only joy, no strife?

Life’s plant bears both bloom and fray.

So why let greed and sorrow win?

Why dwell on what you cannot keep?

The gifts of God, through thick and thin,

Be calm, be grounded, in His deep.

('Baanigondu Elle Ellide' - A song written by Shri Chi. Udayashankar for the Kannada movie 'Premada Kanike') 

The Enchanting Call

What flute's enchanting call

Led you to a distant shore?

What garden's beauty lured

Your earthly eyes to explore?

With flowers soft, the moon so bright,

Embraces, kisses in the night.

The wild dance of the senses' fire,

In the garden of desire.

Weren't you pleased with tender breast,

And the warmth where love could rest?

Why now do you seem so worn,

In this silent, listless morn?

What does your rolling eye convey,

A plea for grace, or sorrow's play?

Like fire hidden in the wood,

Dejection sparks when least it should.

Beyond the seven seas it lies,

The hidden sea, the silent sighs.

Did unsprouted waves today

Whisper here in a quiet way?

Your soul in rapture soared so high,

Energy ecstatic, reaching sky.

Is life to leave what is, and pine

For what is not, yet seems divine?

What enchanting flute 

Called you all of a sudden?

What beautiful garden stretched 

Its lightning-hand unbidden?

(A poem by Shri Gopalakrishna Adiga)

In Your Grace

The light is yours, and so the wind,

Oh, let the flame not cease to burn.

The rough sea yours, the ship within,

Oh, let our lives not sink or turn.

The mountain high, the ground below,

Both are yours, let joy expand.

The shadow cool, the sun aglow,

Oh, let things be as you command.

A thunder there, a cloud up here,

Both are jewels of your grand design.

A bird that sings, a bud so dear,

Both bow to you, a sign divine.

The war cry loud, the Veena’s tune,

Echoes of your presence clear.

An epic vast, a limerick soon,

Both your creations, pure and dear.

(A poem by Shri K S Narasimhaswamy)

Heartfelt Surrender

There is no ultimate liberation

Until we surrender to the master’s grace.

What use is reading scriptures vast,

Becoming a scholar, yet lost in the chase?

 

What use are six shastras read,

Or puranas' tales, so wise and grand?

What value in the stories told,

If we don’t grasp the master’s hand?

 

What use the beads we meditate,

Counting chants in endless rhyme?

Or smearing ash upon our skin,

If we neglect the master’s time?

 

What use renouncing worldly needs,

Desires cast away and spurned?

All is naught without the heart,

To Purandara Vittala, turned.

(A hymn by Shri Purandaradasa)

The Unseen Truths

Does the cruel heart know of others' woes?

Or the angry mind of peace that flows?

Does the donkey know the perfume's worth,

Or death the time of one's last breath?

Does the beggar care for loss of pride,

Or the cat for food that's sanctified?

Does the lice know flowers' sweet scent,

Or the dog the tunes so elegant?

Does the fish know water's soft embrace,

Or the snake who poured milk in its place?

Does the banana plant know fruit's return,

Or the whore her client's financial burn?

Does the deaf hear whispers in the night,

Or the mute share dreams of flight?

Does the crow know cuckoo’s sweet song,

Or the owl see day’s bright throng?

Does the monk care for a house's plight,

Or the sick taste meals so right?

Does the monkey know jewels' sheen,

Or the coward war’s brave scene?

Do other gods grant all we plea,

Like Purandara Vittala, eternally?

(A hymn by Shri Purandaradasa)

The Bath

What use is bathing in the stream,

When mind to God is but a dream?

Service and giving to those in need,

Is bathing in acts, a noble deed.

Knowledge we gain, a bath so true,

Renouncing desires, purifies you.

To leave mere pleasures is a cleanse,

Meditate, let your soul ascend.

Serving teachers, elders wise,

This is where true bathing lies.

Feed the hungry, share your meal,

In this act, true baths reveal.

Hold to God's feet, firm and bright,

This is bathing in His light.

Leave the fools, the evil crew,

Closer to the kind and true.

Thank Shri Purandara Vittala's grace,

This bath purifies heart and space.

Pouring water, getting wet,

Without devotion, no bath met.

(A hymn by Shri Purandaradasa)

Patience, the highest gain

Patience is the highest gain,

In patience, wisdom will remain.

When taunts and jests are aimed at you,

Be patient, firm, and strong in view.

In troubles that you did not seek,

Be patient, strong, and never weak.

Wait for the seed to sprout and grow,

With patience, time will surely show.

What you prepare, you’ll surely eat,

Be patient till the task's complete.

Be calm when harsh words come your way,

In patience, let your spirit stay.

Through trials, let your heart be still,

With Krishna's strength, embrace His will.

Surrounded by those mocking near,

Be patient, calm, and do not fear.

When anger's poured and grudges cast,

Be patient, let your calmness last.

Like water cooling milk that's hot,

Be patient, peaceful in your thought.

Think of Hayavadana’s grace,

And live content in every place.

(A hymn by Shri Vadiraja)

Don’t Be Anxious, Oh Mind

Don’t be anxious, oh mind, stay calm,

The Almighty’s care is our soothing balm.

Who waters the tree on the cliff so high?

The Omnipotent, with His watchful eye.

Who feeds the beasts and birds so deep?

God’s care is constant, like a mother’s keep.

Who paints the peacock with patterns so bright?

Who gives the flowers their red delight?

Who shades the parakeet in green,

With sweet songs pure and serene?

Who feeds the frogs in hidden nests,

With love that never rests?

It's Adi Keshava's divine grace,

His magic hand in every place.

Oh mind, let go of your worry and fear,

The Almighty’s love is always near.

(A hymn by Shri Kanakadasa)

O Tongue, Purify

Oh, tongue, let go of your dirty ways,

Always eager to curse, in a haze.

Rise early, with the dawn's first light,

Praise the Lord with all your might.

Thank Him for the good He brings,

Praise the God of all good things.

Oh, tongue, don’t tease, don’t spread ill,

Chant His virtues, and be still.

Sing of God, let your heart be pure,

Praise His name, that’s the cure.

Speak of His flower feet so sweet,

Leave your impurities, be complete.

(A hymn by Shri Purandaradasa)

A Better Way

It's better to clash with the wise and the smart,

Than to bind your soul to a fool's dull heart.

It's better to beg for a humble meal,

Than feast where a tyrant makes you kneel.

It's better to chant and praise the divine,

Than waste time with fools who can’t see the sign.

It's better to drink just a mug of clear water,

Than take milk from those who love to falter.

It's better to dwell in a forest alone,

Than near quarrelsome neighbors with hearts of stone.

It's better to live in a broken old place,

Than with a jealous wife who knows no grace.

It's better to live with devotion pure,

Than wander in life without a cure.

Seek wisdom, kindness, and the divine light,

For these bring meaning to life’s endless night.

(A hymn by Shri Purandaradasa)

ಲೋಕಸಂಸಾರಿ

ಬರುವರೀಗ, ಬಂದರೇನೊ! 

ಜಗಲಿಯಾಚೆ ನಿಂದರೇನೋ!

ಹೋಗಿಬರುವೆನಮ್ಮ ನೋಡಲೊಮ್ಮೆ

ಕಳಿಸೆಯಾ?

ಹನುಮ ಹರಿಣ ವೈನತೇಯ

ಅರುಣಮಗನ ಬಳಗ ಬಂತು

ಚಿಣ್ಣಿದಾಂಡು ತಂದರೇನೋ,

ನನ್ನ ಇಳಿಸೆಯಾ?

ಬೆಳಗನೆದ್ದು ಹಲ್ಲನುಜ್ಜಿ

ಅಮರ ಹೇಳಿ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ

ವಿಠ್ಠಲನಾಮ ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿ

ಚಾಮಿ ಮಾಡಿದೆ

ತಿಲಕವಿಟ್ಟು ಗಂಧ ಪೂಸಿ

ತಲೆಯ ಬಾಚಿ ಜುಟ್ಟುಕಟ್ಟಿ

ಅಮ್ಮ ನೀನು ನನ್ನನೆತ್ತಿ

ಮಮ್ಮು ಉಣಿಸಿದೆ

ಹಾಲು ಕುಡಿದೆನಮ್ಮ, ಬಿಳಿಯ 

ಮೀಸೆ ಬಂದಿತಮ್ಮ, ಅದನು 

ಕಂಡು ದಾಸಿ ಬಳಗವೆಲ್ಲ 

ಬಿದ್ದುನಕ್ಕರು 

ಅವರ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಜೊತೆಗೆ

ಬಂದುಕೂಡಿ ಆಟವಾಡೆ

ಬಿಲ್ಲುಬಾಣ ಹೂಡಿದಾಗ

ಮರೆಯ ಹೊಕ್ಕರು

ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ

ಬರುವುದುಂಟು, ಬಂದರೇನೋ, 

ಶಬರಿ ಸೀಬೆ ತಂದಳೇನೋ,

ನೋಡಿ ಬರುವೆನು

ಬಟ್ಟೆಯುಟ್ಟು ಮುದ್ರೆ ತೊಟ್ಟು

ವಂಕಿ ವಾಲೆ, ಹಣೆಗೆ ಬೊಟ್ಟು

ಎಲ್ಲ ತೊಟ್ಟೆ, ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ

ಕೊರಳ ಸರವನು

ಇಷ್ಟು ಚಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡು

ಅವರ ಮುಂದೆ ಹೋದರವರು

ಗುರುತು ಹಿಡಿವುದುಂಟೆ ನನ್ನ,

ರಾಜಮಾತೆಯೆ!

ರಾಜಮನೆಯ ಭೋಗಭಾಗ್ಯ

ಮೀರಿಬೆಳೆದ ಸ್ನೇಹಭಾಗ್ಯ -

ಸರಳ ಪದವ ಹಾಕಿ ಬರೆದ

ಭಾವಗೀತೆಯೆ!

ಕಾಡಹಣ್ಣು ತಂದರಮ್ಮ, 

ಕಾಡಜೇನು ಕೊಟ್ಟರಮ್ಮ, 

ಬಾಡದಂಥ ಹೂವ ಮಾಲೆ

ಕೊರಳ ಸುತ್ತಲು

ರೆಂಬೆಕೊಂಬೆ ಹತ್ತಿ ಇಳಿದು

ನದಿಯಲೀಜಿ ಗುಡ್ಡವೇರಿ

ಆಟವಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವೆ

ಸಂಜೆಗತ್ತಲು

ರಾಜಮಗನು ಮರೆಯಲಾರೆ

ಹೆಗಲ ಹೊಣೆಯ ಮೀರಲಾರೆ

ಉಚಿತವಲ್ಲದಂಥ ಕೆಲಸ

ನಾನು ಮಾಡೆನು

ಬೆಟ್ಟ ಬಯಲು ಹತ್ತಿಳಿದರು

ಬಟ್ಟೆ ಕೊಳೆಯ ಮಾಡೆನಮ್ಮ

ಒಮ್ಮೆ ಹೋಗಿ ಆಡಿಬರುವೆ

ಮತ್ತೆ ಬೇಡೆನು

ಒಜ್ಜೆಯಲ್ಲವೇನು ಗೆಜ್ಜೆ

ಸೊಂಟಪಟ್ಟಿ ಎದೆಯ ಪದಕ

ಗಂಧ ಕಸ್ತೂರಿ ತಿಲಕ

ಕಂಠಿ ಕಾಡಿಗೆ?

ಬಿಚ್ಚಿ ಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿಬರುವೆ

ಅವರ ಕೂಡೆ ಸಮಯಕಳೆದು

ಸಮಯಮೀರೆ ಓಡಿಬರುವೆ

ಮರಳಿ ಗೂಡಿಗೆ

ರಾಜಗೃಹದ ನೀತಿನಿಯಮ

ಹಳ್ಳಿಗಾಡ ಜನಜೀವನ

ಎರಡೂ ಬೇಕು, ನೋಡಬೇಕು

ಲೋಕಜೀವಿ ನಾ

ಎಂದು ಮಾತೆಗೆರಗಿ ನಮಿಸಿ

ಬಂದು ಬಳಗ ಸೇರಿಕೊಂಡು

ಅಳಿಲ ಬೆನ್ನ ನೇವರಿಸಿದ

ರಘುಕುಲೋತ್ತಮ!

ಸುಂದರಕಾಂಡ

ಪಾರಾವಾರವ ದಾಟಿ ಸುದೂರದ 

ದ್ವೀಪಕೆ ಹಾರಿದ ಹನುಮ

ಸೀತೆಯ ಕಾಣುತ ನೆನೆದನು ಮನದಲಿ: 

"ಪಾವನವಾಯಿತು ಜನುಮ!"

ಸೂಜಿಯು ಕರುಳನು ಅರೆಯುವ ಹಾಗೆ 

ವನಚರ ಗೋಳಿಡುತಿತ್ತು

ದುಗುಡದ ಹಬೆಯಲಿ ಬಾಡಿದ ತಾವರೆ 

ಮೌನದಿ ಊಳಿಡುತಿತ್ತು

ಅಶೋಕವನದಲಿ ಶೋಕದ ಮಡುವಲಿ 

ಹೊರಟಿತು ವಿಷಾದಗೀತೆ;

ಹಾಡಿನ ಕಣ್ಣನು ಒರೆಸಿದ ಹನುಮ 

ಬೇಡಿದ: "ಅಳದಿರು ಮಾತೆ!

ಬರುವನು ಬರುವನು ದಶರಥಪುತ್ರನು 

ಮರೆಯದೆ ನಿನ್ನಯ ಬಳಿಗೆ

ದಶಕಂಠಗಳನು ತರಿಯದೆ ಬಿಡನು, 

ಬೇಗನೆ ಬರುವುದು ಘಳಿಗೆ!"

ಬಾಳೆಯ ತೋಟಕೆ ನುಗ್ಗಿದ ಮರಿಗಜ 

ಮಾಡಿದ ದೊಂಬಿಯ ಹಾಗೆ

ಅಶೋಕವನ ಪುಡಿಗುಟ್ಟಿದ ಹನುಮ, 

ಬೆದರಿತು ಪಿಕ ಬಕ ಕಾಗೆ

ಬಂದೇ ಬಂದಿತು ರಕ್ಕಸಸೇನೆ 

ಬೋನಲಿ ತುಂಬಲು ಕೋತಿಯನು

ತಲೆಗಳೊ ತರಗೆಲೆ ತೆರದಲಿ ಬಿದ್ದವು 

ತಾಳದೆ ವಾನರಘಾತವನು

ಕೊನೆಗೂ ರಾವಣಪುತ್ರನೆ ಬಂದ, 

ಮಾಯಾಪಾಶದ ಕುಣಿಕೆಯ ತಂದ

ವಾನರಮುಖ್ಯನ ಬಂಧಿಸಿ ರಾವಣ-

ನೆದುರಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಿಂದ

ಕೇಳಿದ ದಶಮುಖ: "ತೋಟಕೆ ನುಗ್ಗಿದ 

ಕೀಟಲೆ ಕೋತಿಯು ನೀನೊ?

ತರಿಯಲೆ ತಲೆಯನು, ಸಿಗಿಯಲೆ ಎದೆಯನು, 

ಸೆರೆಮನೆಗೆಸೆಯಲೇನೊ?

ಇರುವೆಯ ಜಜ್ಜಲು ಗದೆಯನ್ನೆತ್ತಲೆ! 

ನಿನಗಿದೊ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಶಿಕ್ಷೆ -

ಬಾಲಕೆ ಹಚ್ಚುವೆ ಬೆಂಕಿಯ, ಹೋಗೆಲೊ 

ಬದುಕಿಕೊ ಬೇಡುತ ಭಿಕ್ಷೆ!"

ಎನ್ನಲು ರಾವಣ, ತಂದರು ಎಣ್ಣೆಯ, 

ಹೊಸೆಯಲು ಬಟ್ಟೆಯ ತುಂಡು,

ಬೆಳೆಯಲುತೊಡಗಿದ ಬಾಲವನಳೆಯಲು 

ಬಂದಿತು ರಕ್ಕಸ ದಂಡು!

ಬೆಳೆಯುತ ಅರಮನೆ ಮೀರಿತು, ಬೀದಿಗೆ 

ಬಂದಿತು, ಕೇರಿಯ ತುಂಬ!

ಹಬ್ಬಿತು ಉದ್ದನೆ, ಇಳಿಸಿತು ಬಟ್ಟೆಯ 

ಸುತ್ತುವ ಅಸುರರ ಜಂಬ!

ಬಾಲಕೆ ಬಟ್ಟೆಯ ಸುತ್ತಲು ಅರಮನೆ 

ಗೋದಾಮುಗಳೇ ಬರಿದು,

ಗಾಣದ ಮನೆಗಳ ಉಗ್ರಾಣಗಳೇ 

ಮುಚ್ಚಿದವೆಣ್ಣೆಯ ಸುರಿದು!

ಹಚ್ಚಿದ ಬೆಂಕಿಯ ನಾಲಗೆ ನೆಕ್ಕಿತು 

ಲಂಕೆಯ ಮನೆಮಠ ಓಣಿಗಳ

ಅರಮನೆ-ಬಂಗಲೆ, ಒಳಮನೆ-ಪಡಸಲೆ, 

ದ್ವೀಪದ ಬೆಸ್ತರ ದೋಣಿಗಳ

ಹೊಗೆಯಲಿ ಮುಳುಗಿಸಿ ಲಂಕಾಪುರಿಯನು 

ವಾಯುಪುತ್ರ ಹನುಮಾನ

ಅಯ್ಯೋ ಎಂದನು ಕಳವಳಿಸುತ್ತ, 

ಹುಟ್ಟಲೊಂದು ಅನುಮಾನ - 

ಲಂಕೆಯನೇನೋ ಬೂದಿಯ ಮಾಡಿದೆ, 

ಜಾನಕಿ ಕತೆ ನಾ ಜಾನೆ!

ಬೆಂಕಿಯೆ ಸುಡುವುದೆ ಬೆಂಕಿಯ? ಬೆಂಕಿಯ 

ಮಗಳಲ್ಲವೆ ಆ ಜಾಣೆ!

ಎನ್ನುತ ವಾನರ ತಾಳಿದ ನೆಮ್ಮದಿ, 

ಲಂಕೆಯ ಸುಟ್ಟ ಮೇಲೆ

ಹಚ್ಚಿದ ಕಿಡಿಯಲಿ ನಗರವೆ ನೆಲಸಮ-

ವಾಯಿತು, ಬಾಲದ ಲೀಲೆ!

ಕೆಣಕಲು ಬಂದರೆ ಬಿಡುವನೆ ಹನುಮ, 

ಕೊಡುವನು ಉತ್ತರ ತಕ್ಕ!

ಪೈಸೆಗೆ ಪೈಸೆಯ ಚುಕ್ತಾ ಮಾಡುವ, 

ತಪ್ಪನು ಬಡ್ಡಿಯ ಲೆಕ್ಕ!

ಲಂಕಾಪುರಿಯಲಿ ಬೆಂಕಿಯ ತಾಂಡವ-

ವಾಡಿದ ಹನುಮನು ಕೊನೆಗೆ

ಶರಧಿಯ ನೀರಲಿ ಬಾಲವನಾರಿಸಿ 

ಬಂದನು ರಾಮನ ಕಡೆಗೆ

ಒಂದೇ ಇರುಳಲಿ ಪರನೆಲ ಮುಟ್ಟಿ 

ಸೀತೆಗೆ ಮುದ್ರಿಕೆಯಿತ್ತು,

ರಕ್ಕಸ ಸೊಕ್ಕನು ಮುರಿದ ಹನುಮಬಲ 

ರಾಮನಿಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು

ನಿನ್ನುಪಕಾರಕೆ ಕೊಡಲೇನಿಲ್ಲದ 

ಬಡವನೆಂಬ ಅಳು ನುಂಗಿ

ರಾಮ ಕೊಟ್ಟ ಆಲಿಂಗನಭಾಗ್ಯಕೆ 

ಕರಗಿಹೋದ ಭಜರಂಗಿ!

ಅಯೋಧ್ಯಾಗಮನ

ಹೊರಟೆವು ನಾವು, ಬರುವಿರ ನೀವು

ರಾಮನ ಮನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಜತೆ?

ದಾರಿಯ ಖರ್ಚಿಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟಿದೆ

ಹಾಡಲು ಹೇಳಲು ರಾಮಕಥೆ

ದಂಡಕೆ ದಂಡು ಹಾರಿದೆ ಬಾನಿಗೆ

ಗಿಳಿ ಗೊರವಂಕ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ

ಹದ್ದಿನ ಹಾದಿಯ ಕೋಳಿಯೂ ಹಿಡಿದಿದೆ

ಸೇರುವುದೆಂತೋ ಪಾಪಚ್ಚಿ!

ಕಾಡಿನ ಸಭೆಯಲಿ ಸೇರಿವೆ ಜಿಂಕೆ

ಮೊಲ ನರಿ ಅಜ ಗಜ ಶಾರ್ದೂಲ

ದಿಬ್ಬಣ ಹೊರಟಿವೆ ರಾಮನ ಕಡೆಗೆ

ಹಾಡಿವೆ ಕೋಗಿಲೆ ಹಿಮ್ಮೇಳ

ಸಾವಿರ ಸಂಖ್ಯೆಯ ವಾನರ ಹಿಂಡು

ಉತ್ಸವ ಹೊರಟಿದೆ ಉತ್ತರಕೆ

ಮರದಲ್ಲಾಡುತ ಜಿಗಿಜಿಗಿದೋಡುತ

ಕುಪ್ಪಳಿಸುತ ಬಾನೆತ್ತರಕೆ

ರಾಮ ನಡೆದ ಗೋದಾವರಿಯಲ್ಲಿ,

ಚಿತ್ರಕೂಟದ ಕಾಡಿನಲಿ,

ಪಂಚವಟಿಯ ಜಲ ನೆಲ ಬಾನಲ್ಲಿ,

ಬೆಸ್ತರ ಬೇಡರ ಹಾಡಿಯಲಿ

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹೊಸ ಸಂಭ್ರಮ ತುಂಬಿದೆ

ಹೊರಡುವ ಗಡಿಬಿಡಿ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ

ಕೆದರಿದ ಕೂದಲ ಬಾಚಿದ ಜಾಂಬವ,

ಶಬರಿಯು ಹೆಣೆದಳು ಎರಡು ಜಡೆ

ಮಾವಿನ ತೋರಣ ಕಟ್ಟಿತು ಕರಡಿ,

ಅಳಿಲಿನ ಬಾಯಲಿ ನೆಲಗಡಲೆ,

ಹೊರಟವು ಹೂಗಳು ಬುಟ್ಟಿಯ ತುಂಬ

ಕೇಳಿತು ನಾರು: ಜೊತೆಗಿರಲೆ?

ಸರಯೂ ಜಲಚರ, ಮತಂಗ ಗಿರಿಚರ

ಎಲ್ಲವು ಹೊರಟಿವೆ ಜತೆಯಲ್ಲಿ

ಲಂಕೆಯ ವನಕೂ ಮಿಥಿಲೆಯ ಜನಕೂ

ಜಾಗವುಂಟು ಈ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ

ರಾಮನ ಹೊಸಮನೆಯಂಗಳ ತುಂಬಿದೆ,

ಕ್ರೌಂಚವ ಹಿಡಿದಿಹ ವಾಲ್ಮೀಕಿ,

ಸುತ್ತಲ ಖಗಮಿಗವೆಲ್ಲಾ ಹಾಡಿದೆ -

ಜಯ ಬೋಲೋ ರಘುರಾಮ ಕೀ! 

ಸೀತಾರಾಮ ಹನುಮಾನ ಕೀ!