ಕಂಡದ್ದು

ನಾವು ಹೊರಟ ರೈಲಿನ ಬೋಗಿಯಲ್ಲಿ
ನಮಗೆದುರಾಗಿ ಅಪ್ಪ - ಮಗ

ಚೈತನ್ಯ ಸೊರಗಿದ ಅಪ್ಪನ ವಿವೇಕ
ಮಗನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಾಯಾಲೋಕ
ಕಂಡ ವಿಸ್ಮಯ, ಎಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ಹೊಸತು
ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲದರ ಮೇಲೆ
ಬಿರಿದು ಹೋಗುವಷ್ಟು ಕುತೂಹಲ
ನುಂಗಿಬಿಡುವಂಥ ಚಪಲ

"ಅಪ್ಪಾ ನೋಡಲ್ಲಿ ನೋಡು, ಹೇಗೆ
ಓಡತಾವೆ ಬಿಳಿಮೋಡ, ಮಗು
ವೊಂದು ಅರಳೆಯ ಮೂಟೆ ಕಿತ್ತು
ಕಿತ್ತು 'ಹೂ' ಅಂತ
ಊದಿ ಬಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ, ಹೇಗಿದೆ!"

"ಹೌದಪ್ಪ" ಅಂದ ಅಪ್ಪ.

"ಅಪ್ಪಾ, ನೋಡಿಲ್ಲಿ ಗಿಡಮರ
ಹಕ್ಕಿಪಿಕ್ಕಿ ಹಾರುತ್ತಿವೆ ಹಿಂದೆ
ಹಿಂದೆ, ಕಾಲದ ಕಡಲಲ್ಲಿ
ಹುಟ್ಟು
ಹಾಕಿ ದೋಣಿ ಮುಂದೋಡಿಸಿದ ಹಾಗೆ!"

"ಹೌದಪ್ಪ! ಹೌದು" ಅಂದ ಅಪ್ಪ.

ನಮಗಿದು ವಿಚಿತ್ರ
ಕಂಡಿತು. ಈ
ಹುಡುಗ ಇಪ್ಪತೈದು
ಆದರೂ ಹೀಗೆ ಐದರೆಳೇ ಮಗು
ವಿನ ಹಾಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಹೇಳುವುದು
ಯಾಕೋ ಸರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ

ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಹಿರಿಯ
ತಡೆಯಲಾರದೆ
ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು
ಯಾವುದಾದರೂ ವೈದ್ಯರಿಗೆ
ತೋರಿಸಬಾರದೆ, ಹೋಗಿ
ಬರಬಾರದೇ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಒಂದು ಸಲ,
ಅಂತ.

ತಲೆ ಹಣ್ಣಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಅಪ್ಪ
ನಕ್ಕ, (ಇವನೂ ಹುಚ್ಚನೆ?)
ಹೇಳಿದ: ಹೌದು
ಸ್ವಾಮಿ, ನೀವು ಹೇಳೋದು
ಸರಿ. ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಈಗ
ಬರತಾ ಇದ್ದೇವೆ ವಾಪಸು,
ದೇವರು ದೊಡ್ಡವ, ಕೆಲಸ
ಆಯಿತು. ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ
ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದದ್ದು ಈಗ
ಬಂದಿದೆ,

ಕಣ್ಣು!